-
1 πότμος
πότμος (-ος, -ου, -ῳ, -ον.)1 fortune (good or bad)πότμῳ σὺν εὐδαίμονι O. 2.18
τὸν εὔφρονα πότμον O. 2.36
Τιμόσθενες, ὔμμε δ' ἐκλάρωσεν πότμος Ζηνὶ O. 8.15
μὴ καθέλοι μιν αἰὼν πότμον ἐφάψαις ὀρφανὸν γενεᾶς O. 9.60
τὸ πλουτεῖν δὲ σὺν τύχᾳ πότμου σοφίας ἄριστον P. 2.56
λαγέταν γάρ τοι τύραννον δέρκεται εἴ τιν' ἀνθρώπων ὁ μέγας πότμος P. 3.86
πότμου παραδόντος P. 5.3
πότμος δὲ κρίνει συγγενὴς ἔργων πέρι πάντων N. 5.40
καίπερ ἐφαμερίαν οὐκ εἰδότες οὐδὲ μετὰ νύκτας ἄμμε πότμος ἅντιν' ἔγραψε δραμεῖν ποτὶ στάθμαν N. 6.6
εἴργει δὲ πότμῳ ζυγένθ' ἕτερον ἕτερα N. 7.6
πότμον ἀμπιπλάντες ὁμοῖον (sc. Διόσκουροι) N. 10.57 ( μάτρωι) χάλκασπις ᾧ πότμον μὲν Ἄρης ἔμειξεν (i. e. θάνατον Σ) I. 7.25 ]ποτμος[ Θρ. 5c. 2. πότμοιο λιπα[ ?fr. 334a. 5. pro pers.,ἐμοὶ δ' ὁποίαν ἀρετὰν ἔδωκε Πότμος ἄναξ, εὖ οἶδ ὅτι χρόνος τελέσει N. 4.42
νῦν δ' αὖτις ἀρχαίας ἐπέβασε Πότμος συγγενὴς εὐαμερίας (sc. αὐτόν) I. 1.39 -
2 πότμος
πότμος, ὁ (ΠΕΤ, πίπτω), das, was Einem zufällt, Zufall, Loos, Schickfal; gew. Unglück, bes. Todesloos, Todesgeschick, in welcher Bdtg Hom. von dem, der den Tod verhängt, bereitet, πότμον ἐφεῖναι sagt, wie Τυδεὺς μὲν καὶ τοῖσιν ἀεικέα πότμον ἐφῆκεν, Il. 4, 396; ὃς πᾶσι μνηστῆρσιν ἀεικέα πότμον ἐφήσω, Od. 19, 550; von dem, der ihn erleidet, πότμ ον ἐπισπεῖν, Il. 6, 412; auch οὐ γάρ πώ τοι μοῖρα ϑανεῖν καὶ πότμον ἐπισπεῖν, 7, 52; ἐπεί κ' Ἀχιλεὺς ϑάνατον καὶ πότμον ἐπίσπῃ, 20, 337; ὀλόμην καὶ πότμον ἐπέσπον, Od. 11, 197; ähnl. πότμον ἀναπλήσαντες, Il. 11, 263, sein Schicksal erfüllt habend, gestorben; ἑτάρων ἐρέων ἀδευκέα πότμον, Od. 10, 245, das herbe Geschick der in Schweine verwandelten Gefährten; – Pind. allgemein Loos; ὁ πότμος συγγενὴς κρίνει ἔργων πέρι, N. 5, 40; πότμος συγγενὴς ἐπέβασεν εὐαμερίας, I. 1, 39; τύχα πότμου, P. 2, 56; πότμῳ σὺν εὐδαίμονι, Ol. 2, 18; πότμον ἀμπιπλάντες ὁμοῖον, N. 10, 57; εὐϑυπορῶν, Aesch. Ag. 977; διχόφρων, Spt. 881; Soph. u. Eur., τίνα πότμον εἴληχε βίου, I. T. 913; sp. D. – [Auch die Attiker brauchen zuweilen die erste Sylbe lang, Seidl. vers. dochm. p. 106; spätere Epiker haben sie zuweilen kurz, Jacobs A. P. p. 572.]
-
3 ποτμος
ὅ (атт. обычно πМο)1) судьба, участь, жребий Hom. etc.π. ἄποτμος Eur. — несчастная судьба;
καλλίπαις π. οἴκων Aesch. — дом, счастливый в детях2) злая участь, гибель -
4 πότμος
πότμοςthat which befalls one: masc nom sg -
5 πότμος
A that which befalls one, lot, destiny:1 in Hom. always of evil destiny, esp. of death; of the killer, πότμον ἐφῆκε, ἐφήσω, Il.4.396, Od.19.550; or of the killed,πότμον ἐπισπεῖν Il.6.412
, Od.2.250, al.;θάνατον καὶ π. ἐπισπεῖν Il.2.359
, 20.337, al.; also , Od.4.562, al.;ὀλόμην καὶ πότμον ἐπέσπον 11.197
; , cf. 11.263; also πότμον ἐφάψαι, = π. ἐφεῖναι, Pi.O. 9.60, cf. B.5.158, etc.; πότμον ἀμπιπλάντες ὁμοῖον, of the Dioscuri who lived on alternate days, Pi.N.10.57.2 after Hom. without a sense of evil, π. συγγενής one's natural gifts, ib.5.40;εὐτυχεῖ π. A.Pers. 709
;καλλίπαις π. Id.Ag. 762
(lyr.), cf. 1005 (lyr.); π. ξυνήθης πατρός my father's customary fortune, S.Tr.88;π. ἄποτμος E.Hipp. 1143
(lyr.);τίνα ποτ' Ἠλέκτρα πότμον εἴληχε βιότου; Id.IT 913
;θανεῖν ζηλωτὸς ἐν Ἑλλάδι π. Arist.Fr.Lyr.6.4
.II personified, Destiny,ὁ μέγας Π. Pi.P.3.86
. [The first syll. long in Hom., but sts. short in later poets, IG9(1).871 (Corc., iii B.C.), Orph.A. 1291; commonly short in Trag., but long in S.Tr.88, Fr.871.1.] -
6 πότμος
πότμος (πετ, πίπτω): that which befalls one, fate, death, always in bad sense in Homer, ἀεικέα πότμον ἐφιέναι τινί, πότμον ἀναπλῆσαι, θάνατον καὶ πότμον ἐπισπεῖν, Δ 3, Il. 11.263.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > πότμος
-
7 πότμος
πότμος, ὁ, das, was einem zufällt, Zufall, Los, Schickfal; gew. Unglück, bes. Todeslos, Todesgeschick, von dem, der den Tod verhängt, bereitet; von dem, der ihn erleidet; πότμον ἀναπλήσαντες, sein Schicksal erfüllt habend, gestorben; ἑτάρων ἐρέων ἀδευκέα πότμον, das herbe Geschick der in Schweine verwandelten Gefährten; allgemein: Los -
8 πότμος
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πότμος
-
9 παν-ά-ποτμος
παν-ά-ποτμος, ganz unglücklich; Il. 24, 255. 493; παναποτμότατος, Barbucall. 8 (IX, 425).
-
10 πολύ-ποτμος
πολύ-ποτμος, von vielen Schicksalen, Orph. H. 9, 9.
-
11 τρις-ά-ποτμος
τρις-ά-ποτμος, = τριςάϑλιος, Sp.
-
12 ταχύ-ποτμος
ταχύ-ποτμος, = ταχύμορος, von kurzem Lebensloose, bald sterbend; ἀνέρων ἐϑνος, Pind. Ol. 1, 66; Ep. ad. (App. 345); Nonn.
-
13 κακό-ποτμος
κακό-ποτμος, von bösem Geschick, unglücklich; τύχαι Aesch. Ag. 1107; Eur. Hel. 700; ὄρνις, Unglück bedeutend, Arist. H. A. 9, 17.
-
14 εὔ-ποτμος
εὔ-ποτμος, mit glücklichem Loose, glücklich, αἰών Aesch. Ag. 237; superl., Soph. frg. 146; in Prosa nur Plut., εὐποτμότερος de adul. et am. discr. 23. – Adv. εὐπότμως, VLL.
-
15 βαρύ-ποτμος
βαρύ-ποτμος, mit schwerem Geschick, unglücklich, Soph. Phil. 1085 O. C. 1458; öfter Eur., βαρυποτμώτατος Phoen. 1383; Plut. Tib. Gr. 5; im compar. Gryll. 6.
-
16 δύς-ποτμος
δύς-ποτμος, dem ein schlimmes Loos gefallen, unglücklich; Aesch. Prom. 119 u. öfter; Soph. Phil. 1105; χλιδή O. R. 886; öfter Eur.; Ar Ach. 394; D. Hal. 1, 17. – Adv., δυςπότμως, Aesch. Pers. 264; δυςποτμώτατα, Plut. Fab. 18.
-
17 νή-ποτμος
νή-ποτμος, = ἄποτμος, Hes. Th. 795, v. l.
-
18 αἰνό-ποτμος
αἰνό-ποτμος, sehr unglücklich, Orph. Arg. 1013.
-
19 ἄ-ποτμος
ἄ-ποτμος, unglücklich, elend, Hom. von Personen, Il. 24, 388 Od. 20, 140; Tragg. von Zuständen, z. B. Aesch. Pers. 272; superl. ἀποτμότατος Od. 1, 219.
-
20 ὑστερό-ποτμος
ὑστερό-ποτμος, für todt ausgegeben, gehalten und hinterdrein wiederkommend, Plut. qu. Rom. 5; vgl. Hesych.
См. также в других словарях:
πότμος — that which befalls one masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πότμος — ὁ, Α (ποιητ. τ.) 1. καθετί που συμβαίνει τυχαία σε κάποιον 2. μοίρα, τύχη, συνήθως κακή 3. θάνατος που καθορίζεται από το πεπρωμένο, μοιραίος θάνατος («ὀλόμην καὶ πότμον ἐπέσπον», Ομ. Οδ.) 4. ως κύριο όν. Πότμος η Μοίρα («ὁ μέγας Πότμος», Πίνδ.)… … Dictionary of Greek
πότμοι — πότμος that which befalls one masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πότμοιν — πότμος that which befalls one masc gen/dat dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πότμοιο — πότμος that which befalls one masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πότμον — πότμος that which befalls one masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πότμου — πότμος that which befalls one masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πότμων — πότμος that which befalls one masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πότμῳ — πότμος that which befalls one masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κακόποτμος — κακόποτμος, ον (Α) κακότυχος, δυστυχής («ἐμὲ κακόποτμον», Ευρ.). επίρρ... κακοπότμως (Μ) με δυστυχία, κακότυχα. [ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο) * + ποτμος (< πότμος), πρβλ. βαρύ ποτμος, υστερό ποτμος] … Dictionary of Greek
νήποτμος — νήποτμος, ον (Α) άτυχος, κακότυχος. [ΕΤΥΜΟΛ. < στερ. πρόθημα νή * + πότμος «πεπρωμένο» (πρβλ. ά ποτμος, δυσ πότμος)] … Dictionary of Greek
